FETE DE LA FEMME (8/3/2010)

Zoals ik al liet weten vieren de Kameroenezen hun feestdagen zoals het hoort. Ook op het ‘Fête de la femme’ werd er een heus feest georganiseerd in Bafia. Alle vrouwen uit alle verenigingen verzamelden zich op ‘place de la fête’ in Bafia (met tribune), gekleed in de pagne van ‘international women day’. Anke had zich ook gehuld in een pagne, en zonder viel ik dus een beetje uit de toon.
De vrouwen hadden pagnes in pastelkleuren die refereerden naar de vlag van Kameroen (rood, groen en geel).
We namen plaats op de tribune rond negen uur, en alle vrouwen namen uitgebreid de tijd om te arriveren, hoewel de defilé gepland was om half tien. Alle vrouwen waren gekleed in dezelfde pagnes, maar hadden allemaal een verschillend model. We keken onze ogen uit de kassen, lachten met de barbiekleedjes en keken bewonderend naar de mooie sierlijke modellen… Heerlijk om te doen!
Alle vrouwen hadden zich opgemaakt en paradeerden over en weer zodat iedereen hen gezien zou hebben. Uiteindelijk begonnen de festiviteiten rond kwart voor elf en iedereen deed heel gewichtig. Enkele belangrijke mannen en vrouwen gaven een speech. Tussendoor traden er enkele plaatselijke artiesten op. Enkele rijke vrouwen zagen hun kans om tijdens de optredens hun pagne nog eens te showen: ze gingen naar voor, draaiden en dansten rond de artiest en gooiden met geld. Heel decadent allemaal!
Nadien stelden alle vrouwen zich op achter het bord van hun vereniging (“assosiation coupeuses du marché de Djoumba”, “association des femmes CAMTEL” (telecommunications), “association des femmes ideales”, …) en maakten zich klaar voor de defilé. Ik moet er geen tekeningetje bij maken als ik zeg dat dat ook de nodige tijd, zenuwen en gewichtig gedoe met zich meebracht.
Ook Anke en ik mochten mee defileren met de vrouwen van de parochie Sainte Rita (de parochie van de zusters uiteraard, die zelf trouwens niet te zien waren op het feest).
Iedereen stond opgesteld in de hitte, dicht tegen elkaar gedrukt. Iedereen stond te roepen en te duwen en na een kwartier begon de defilé (eindelijk). Wel grappig dat er zoveel gedoe rond was, want de defilé stelde echt niet veel voor…
Na de defilé gingen we eten bij maman Julienne met de andere collega’s van Anke en trokken we naar café Zumzum, waar de mannen die dag niet welkom waren!
We lachten en dansten wat af, ook met (zatte) vrouwen die we niet kenden. Iedereen apprecieerde duidelijk dat we de moeite deden om ook te dansen.
Ondertussen zijn we al goed opgenomen in de Bafia-gemeenschap: mensen begroeten elkaar hier met een speciale handdruk, die iedereen ons ondertussen ook al geeft. Ik vind hem zodanig leuk dat ik hem ook in Gent ga invoeren!


YAOUNDE

We trokken al enkele keren op onze vrije dag naar Yaoundé (de hoofdstad). We moeten daar twee uur voor rijden met ‘Super Amigo’, het agentschap dat heen en weer rijdt tussen Bafia – Ombessa – Yaoundé.
Een ticket kost 1300F (€2,30) en we moeten plaats nemen in kleine busjes. Op elke rij zitten we met 5, terwijl er zitplaatsen zijn voor 4. Heel gezellig allemaal, vooral als de mamans een dikke kont hebben en de temperaturen heel hoog oplopen. Soms speelt er leuke Afrikaanse muziek in de bus, wat het allemaal wat aangenamer maakt. Eén keer ving ik de volgende tekst op: ‘C’est dure en Europe, vraiment ce n’est pas facile…’
Op het dak van de busjes wordt àlles geladen wat je je maar kan indenken: jutte zakken vol maïs, bagage, bananen, zelfs geiten. Ze kunnen hier echt alle mogelijke creatieve manieren bedenken om dingen te vervoeren.
Na twee uur rijden door een schitterend landschap komen we aan in de drukte van Yaoundé. Mensen en auto’s krioelen er door elkaar, da’s echt een andere wereld.
We gingen nu al drie keer naar Yaoundé en stilaan beginnen we er onze weg wat te kennen. Het is aangeraden om de taxi te nemen, dat gaat heel vlot. Je zegt snelsnel welke richting je uit moet, hoeveel plaatsen je inneemt, hoeveel je daarvoor betaalt (als je gehaast bent zeg je een hogere prijs en anders wacht je een beetje langer tot je een chauffeur vindt die akkoord is) en dat je ‘taxi en cours’ wil, wat wil zeggen dat je met meerdere passagiers wil reizen. De taxi’s zijn meestal heel gammel en vallen bijna uit elkaar, ik denk niet dat die bij ons nog door de keuring geraken!
In Yaoundé gingen we naar ‘le marché centrale’, waar we onmiddellijk enkele persoonlijke gidsen hadden die ons in het hele gebouw een rondleiding gaven. De constructie van de marché centrale deed me denken aan een klokkenhuis, ik heb er enkele mooie foto’s van. Ondertussen werden we weer door alle winkeliers ten huwelijk gevraagd.
In Yaoundé vonden we ook een plek waar ze ijsjes verkopen… hémels is dat voor ons! We keren er altijd terug als we daar zijn.
Via Yovan (onze Franse compagnon) hebben we ‘le marché de Tdjinga’ ontdekt, hét paradijs voor elke vrouw die houdt van juwelen, armbanden, tassen, potjes, … Anke en ik hebben besloten om hier nog veel terug te keren!


ZOEKTOCHT NAAR STOFJES

Omdat we vrouwen zijn en blijven, nemen Anke en ik ook de tijd om op zoek te gaan naar mooie Afrikaanse stofjes waar we rokjes of kleedjes van kunnen laten maken.
Naaiwinkeltjes vind je in Bafia even vlot als een frietkot bij ons!
Er bestaan heel veel mooie stoffen, de vrouwen hier zijn prachtig gekleed. Er bestaan heel veel soorten en kleuren en motiefjes, maar de zoektocht naar dé stof vraagt wel wat tijd aangezien de stoffen hier niet altijd draagbaar zijn bij ons!
Gelukkig vond ik een mooi stofje en laat er nu een rokje van maken. Ik moet een week wachten en ben héél erg nieuwsgierig!


VEEL GEHOORDE EN GEBRUIKTE ZINNEN

- Doucement!
- Petit à Petit
- Patience...
- Pour les siècles des siècles, Amen
- Il n’y a pas de problème
- Ça ‘dose’ (= ca va)
- Non je suis déjà fiancée !
- Au quel niveau ?
- Nous sommes des A… ‘Mis ‘ !